Mijn verhaal

Het was begin augustus 2015 dat ik  avonds rustig op de bank een film aan het kijken was en mij ineens niet lekker voelde. Omdat ik merkte dat mijn hartslag ook redelijk hoog was, 160 in rust, heb ik toch de huisartsenpost gebeld om te overleggen. Daar wilde ze mij wel zien en ze constateerden inderdaad dat mijn hartslag hoog was, maar hier werd niks mee gedaan. Als ik klachten bleef houden, moest ik contact met mijn eigen huisarts opnemen. De dag daarna voelde ik mij nog niet helemaal lekker, dus toen bij mijn eigen huisarts geweest. Er werd een ECG gemaakt en ik kreeg betablokkers mee. De betablokkers hoefde ik alleen maar indien nodig te gebruiken.De weken daarna ging het wisselend, maar ik deed gewoon mijn ding.

Read moreGezonde Voorgerechten

Eind augustus ben ik een paar dagen bezig geweest met wegbranden oude lijmresten van een trap. Hier werd ik redelijk misselijk van en ik kreeg steeds hoofdpijn. Maar wat wil je met die lucht die daarvan af kwam.

Vrijdag 28 augustus had ik voor mijn gevoel weer een snelle hartslag en het voelde redelijk onrustig en daarbij nam de misselijkheid toe. Het leek mij verstandig om voor het weekend toch nog even naar de huisarts te gaan, maar daar kon ik die vrijdag niet meer terecht. Wel de huisarts telefonisch gesproken en hij dacht gezien de misselijkheid aan een griepje. We zouden wel voor de week daarna een holter in gaan plannen.

Die zaterdag daarna had ik eerst tennisles en daarna zouden we door gaan naar een feestje bij mijn ouders thuis. Omdat ik nog steeds behoorlijk misselijk was, heb ik iets tegen de misselijkheid genomen en ben naar de tennisles gegaan. Het voelde allemaal redelijk zwaar en vermoeiend aan. Toen ik weer thuis kwam, kon ik voor mijn gevoel niet meer. Ik voelde mij niet lekker en merkte dat ik wat pijn op mijn borst had. Ik heb een betablokker genomen in de hoop dat het af zou nemen, maar helaas. Aangezien we nog naar een feestje zouden gaan, ben ik uiteindelijk toch naar boven gegaan om mij te douchen en om te kleden. Bij het naar boven lopen werd de pijn op mijn borst erger.

Op de huisartsenpost kreeg ik de diagnose maagontsteking

Mijn toenmalige vriend vond het verstandig om te overleggen met de huisartsenpost, daar vonden ze het nodig om gezien de klachten een ambulance te sturen. Ambulancepersoneel heeft een ECG gemaakt en omdat deze normaal was, mochten we zelf naar de huisartsenpost gaan. Hier kreeg ik de diagnose maagontsteking omdat ik pijn had, misselijk was, en met een normaal ECG iets van het hart uitgesloten was. Als het na het weekend niet beter zou zijn, moest ik naar mijn eigen huisarts. 

Ook al voelde ik mij niet lekker, we gingen toch naar het feest van mijn ouders. Daar ben ik al vrij snel in bed gaan liggen, omdat ik mij steeds slechter ging voelen. Op een gegeven moment werd ik zo misselijk, begon enorm te zweten terwijl ik het koud had en had het gevoel dat mijn BH bandje enorm strak werd aangetrokken. Ook de pijn op mijn borst werd erger. Op dat moment kreeg ik het gevoel dat het niet goed was en dat ik opgenomen wilde worden.

Met de ambulance naar Zwolle

Ik heb toen opnieuw contact met de huisartsenpost opgenomen en daar konden we gelijk naar toe. Omdat ik er voor de 2^e keer kwam die dag, ben ik doorgestuurd naar de eerste hulp, maar ze hadden geen idee wat er aan de hand was. Op de eerste hulp werd er bloed geprikt en ik werd aan de monitor gelegd. De monitor gaf wel regelmatig meldingen en er werd nog een ander ECG gemaakt. Na een tijdje hoorde ik dat de hartenzymen wat verhoogd waren en dat het misschien een ontstoken hartzakje was. Voor de zekerheid gingen ze nog een keer bloed prikken.

Inmiddels kwamen er steeds meer artsen voorbij, de monitor had steeds vaker rode lampjes en meldingen. Toen kwamen ze met de mededeling dat de hartenzymen dusdanig gestegen waren dat ik naar Zwolle gebracht zou worden. Ook kreeg ik ineens allerlei medicatie toe gediend, maar er was nog steeds niet bekend wat er aan de hand was. Ik had nog even bedacht dat we zelf wel naar Zwolle konden gaan, maar dat werd een ambulance met sirenes. Door de medicatie voelde ik mij eindelijk wat beter en na 2 dagen eindelijk niet meer misselijk en ik kreeg honger. Ik heb voorgesteld om door de Mc drive te gaan, maar dat deden ze niet.

Ik weet eigenlijk nog steeds niet waarom ik nu naar Zwolle moest en toen ik dat aan het ambulancepersoneel vroeg, kreeg ik als antwoord dat ze als het nodig was daar een openhartoperatie konden doen. Op dat moment kwam pas het besef dat er echt iets ernstigs met mijn hart was.u00a0In het ziekenhuis in Zwolle werd er nog een keer bloed geprikt, maar al snel werd besloten om de uitslagen niet af te wachten en gelijk een katheterisatie te doen. Tijdens die katheterisatie werd gelijk duidelijk dat het om een hartinfarct ging en er is een stent geplaatst. Na 2 dagen werd ik weer overgeplaatst naar Deventer en daar heb ik nog een paar dagen in het ziekenhuis gelegen.

En dan begint je leven als hartpatiënt

En dan begint je leven als hartpatiënt. Je gaat naar huis met een tas vol medicatie, je start met revalidatie en hoopt daarna weer je leven een beetje op te kunnen pakken. Helaas had ik veel bijwerkingen van medicatie waardoor het een behoorlijke zoektocht is geweest en soms nog steeds is. Ik kwam er ook achter dat ik een allergie blijk te hebben voor een medicijn wat als hulpstof in heel veel medicatie zit. Daarnaast had ik ook heel veel last van overslagen, PVC’s, en regelmatig pijn op de borst.Voor de PVC’s heb ik in augustus 2019 een ablatie gehad, maar helaas is deze maar 24 uur succesvol geweest. Inmiddels is bekend dat de PVC’s op te veel plekken ontstaan en dat daar niet iets aan te doen is.

De afgelopen 2 jaar heb ik meerdere keren het gevoel gehad dat mijn hartslag erg hoog was. Na overleg met de cardioloog besloten om op zo’n moment toch maar 112 te bellen zodat er gelijk een ECG gemaakt kon worden. Een aantal keren is het een sinustachycardie geweest met een hartslag van 150-180 in rust. In mei 2021 voelde ik mij ook niet helemaal lekker en had ik weer het gevoel dat mijn hartslag hoog was. Ik heb zelf een saturatiemeter en die heb ik gepakt. Maar deze gaf 250 of 0 aan, dus ik ging er van uit dat de saturatiemeter stuk was. Na een uur gaf de saturatiemeter deze waardes nog steeds aan op alle vingers, dus toen heb ik toch maar gebeld naar de huisartsenpost. Daar geloofden ze bijna niet dat ik zo rustig was en al een uur een hartslag van 250 zou hebben. Ze lieten gelijk een ambulance komen. Op het ECG zagen ze een SVT van 270 en mijn saturatie was behoorlijk laag. Ik werd meegenomen naar het ziekenhuis, maar gelukkig ging mijn hart in de ambulance al weer in een normaal ritme. Waarschijnlijk heb ik die SVT afgelopen 2 jaar vaker gehad, maar is nooit eerder vast gelegd. Maar omdat het nu vastgelegd was, kwam er een vermoeden van AVNRT.

Mijn hartinfarct bleek een SCAD te zijn

Inmiddels ben ik in Nijmegen geweest en heb ik, nadat ik half december 2021 weer een SVT van 260 heb gehad, een ablatie vanwege AVNRT gekregen. De ablatie is in principe succesvol verlopen, maar 2 weken later had ik weer klachten. Maar het herstel heeft ook 3 maanden nodig, dus voor nu er vanuit blijven gaan dat de ablatie succesvol was. In Nijmegen zijn ook de beelden van het infarct uit 2015 opnieuw bekeken en beoordeeld. Hieruit is gebleken dat het infarct is veroorzaakt door een SCAD. Omdat het duidelijk is geworden dat het om een SCAD gaat, is er alsnog naar de nier- en halsvaten gekeken. Hieruit is gebleken dat er aanwijzingen zijn voor FMD in de halsvaten.