Wat is atriumfibrilleren (AF)?
- Wat is atriumfibrilleren (AF)?
- Wat is atriumfibrilleren (AF)?
- Wat is atriumfibrilleren (AF)? - Veelgestelde Vragen
- Wat is atriumfibrilleren?
- Wat zijn de belangrijkste oorzaken van atriumfibrilleren?
- Hoe wordt atriumfibrilleren vastgesteld?
- Is atriumfibrilleren gevaarlijk?
- Welke behandelingen zijn er voor atriumfibrilleren?
- Wanneer wordt een elektrische schok gebruikt bij atriumfibrilleren?
- Wat is de rol van antistollingsmiddelen bij atriumfibrilleren?
- Wat zijn de risico’s van een antistollingsbehandeling?
- Welke rol speelt de leeftijd bij atriumfibrilleren?
- Hoe helpt secundaire preventie bij atriumfibrilleren?
- Wat betekent "hemodynamische instabiliteit" bij atriumfibrilleren?
- Groepen
- Oorzaken, klachten en behandeling van atriumfibrilleren
Wat is atriumfibrilleren (AF)?
Atriumfibrilleren, vaak afgekort als AF, is een van de meest voorkomende hartritmestoornissen. Het betekent simpelweg dat het normale ritme van je hart wordt verstoord. Normaal gesproken klopt je hart in een stabiel en voorspelbaar patroon, maar bij atriumfibrilleren is er sprake van een soort “elektrische chaos” in de boezems van het hart. Hierdoor trekken de boezems (de bovenste hartkamers) niet meer goed samen, maar trillen ze chaotisch. Dit kan leiden tot een onregelmatig en vaak sneller hartritme.
Waarom is dit belangrijk? Een regelmatig hartritme zorgt ervoor dat bloed efficiënt door het lichaam wordt gepompt. Bij AF kan het bloed soms in de boezems blijven hangen, wat het risico op bloedstolsels verhoogt. Deze stolsels kunnen weer leiden tot ernstige complicaties, zoals een herseninfarct.
Veel mensen merken niets van hun AF, terwijl anderen last hebben van symptomen zoals hartkloppingen, kortademigheid of vermoeidheid. Het komt vaker voor bij oudere mensen, maar ook jongere personen kunnen ermee te maken krijgen. De gemiddelde leeftijd waarop AF wordt vastgesteld ligt boven de 60 jaar, maar factoren zoals aangeboren hartafwijkingen, hoge bloeddruk of zelfs stress kunnen ook een rol spelen.
De Nederlandse Hartstichting benadrukt dat atriumfibrilleren niet iets is om te negeren. Met de juiste behandeling, zoals medicijnen of in sommige gevallen een elektrische schok om het ritme te herstellen, is het vaak goed te behandelen. Toch is het belangrijk om bij klachten of vermoeden altijd contact op te nemen met een arts.
Wat is atriumfibrilleren (AF)? - Veelgestelde Vragen
Wat is atriumfibrilleren?
Atriumfibrilleren is een hartritmestoornis waarbij de elektrische signalen in de boezems van het hart chaotisch verlopen, wat resulteert in een onregelmatig en vaak snel hartritme. Dit kan leiden tot klachten zoals hartkloppingen, vermoeidheid en kortademigheid.
Wat zijn de belangrijkste oorzaken van atriumfibrilleren?
De belangrijkste oorzaken zijn hoge bloeddruk, aangeboren hartafwijkingen, ouderdom, overgewicht, diabetes, schildklierproblemen en overmatig alcoholgebruik.
Hoe wordt atriumfibrilleren vastgesteld?
De diagnose wordt meestal gesteld met een ECG, dat de elektrische signalen van het hart meet. Andere onderzoeken, zoals een holtermonitor of lichamelijk onderzoek, kunnen ook worden ingezet.
Is atriumfibrilleren gevaarlijk?
Atriumfibrilleren kan gevaarlijk zijn omdat het het risico op bloedstolsels en een herseninfarct verhoogt. Regelmatige medische zorg en behandeling zijn essentieel om complicaties te voorkomen.
Welke behandelingen zijn er voor atriumfibrilleren?
Behandelopties omvatten het herstellen van een normaal hartritme via medicatie of een elektrische schok (cardioversie), controle van de hartslagfrequentie en het gebruik van antistollingsmiddelen om bloedstolsels te voorkomen.
Wanneer wordt een elektrische schok gebruikt bij atriumfibrilleren?
Een elektrische schok wordt gebruikt bij cardioversie om het hartritme te herstellen. Dit gebeurt meestal onder algehele narcose en is effectief bij veel patiënten.
Wat is de rol van antistollingsmiddelen bij atriumfibrilleren?
Antistollingsmiddelen verminderen het risico op bloedstolsels en herseninfarcten. Ze worden vaak voorgeschreven bij patiënten met een hoog risico.
Wat zijn de risico’s van een antistollingsbehandeling?
Het grootste risico is een verhoogde kans op bloedingen. De voordelen en nadelen worden door een arts zorgvuldig afgewogen.
Welke rol speelt de leeftijd bij atriumfibrilleren?
De kans op atriumfibrilleren neemt toe met de leeftijd, vooral bij mensen boven de 60 jaar. Leeftijd beïnvloedt ook de keuze van de behandeling en het risico op complicaties.
Hoe helpt secundaire preventie bij atriumfibrilleren?
Secundaire preventie richt zich op het voorkomen van herhaling en complicaties door een gezonde levensstijl, regelmatige controles en medicatiegebruik.
Wat betekent "hemodynamische instabiliteit" bij atriumfibrilleren?
Dit verwijst naar ernstige complicaties waarbij het hart niet in staat is voldoende bloed rond te pompen. Het vereist vaak spoedbehandeling.
Groepen
Oorzaken, klachten en behandeling van atriumfibrilleren
Wat veroorzaakt atriumfibrilleren?
Atriumfibrilleren ontstaat door een verstoring in de elektrische signalen die normaal gesproken het hartritme regelen. De exacte oorzaak kan verschillen, maar vaak spelen meerdere factoren een rol. Bij mensen met aangeboren hartafwijkingen of een voorgeschiedenis van hart- en vaatziekten is de kans groter. Andere risicofactoren zijn:
- Leeftijd: De kans op atriumfibrilleren neemt aanzienlijk toe bij mensen boven de 60 jaar.
- Hoge bloeddruk: Dit verhoogt de belasting van het hart.
- Overgewicht, diabetes en schildklierproblemen: Deze aandoeningen kunnen bijdragen aan een verstoring van het hartritme.
- Langdurige stress of overmatig alcoholgebruik: Dit kan het hartritme ontregelen.
Veelvoorkomende klachten
Klachten van atriumfibrilleren verschillen sterk per persoon. Een groot deel van de patiënten merkt nauwelijks iets, terwijl anderen duidelijke symptomen ervaren, zoals:
- Hartkloppingen of een “onregelmatig gevoel” in de borst.
- Kortademigheid, vooral bij inspanning.
- Vermoeidheid en een verminderde inspanningstolerantie.
- Duizeligheid of een licht gevoel in het hoofd.
Soms wordt atriumfibrilleren per toeval ontdekt tijdens een lichamelijk onderzoek of een controle van het hartritme door palpatie. Dit is een eenvoudige methode waarbij de arts het ritme van de polsslag beoordeelt.
Hoe wordt atriumfibrilleren vastgesteld?
De diagnose wordt vaak gesteld met behulp van een ECG (elektrocardiogram), waarbij de elektrische signalen van het hart worden gemeten. Bij twijfel kan een systematische review van eerdere onderzoeken nodig zijn, zoals een 24-uurs holtermonitor of een inspanningstest.
Behandelopties
De behandeling van atriumfibrilleren hangt af van de ernst van de klachten en het risico op complicaties. Hier zijn de meest voorkomende behandelmethoden:
1. Herstellen van het normale hartritme
- Medicatie: Anti-aritmica helpen om het normale hartritme te herstellen of te behouden.
- Elektrische schok (cardioversie): Onder algehele narcose wordt een gecontroleerde elektrische schok toegediend om het hartritme te resetten.
2. Controle van de hartslagfrequentie
Als het niet lukt om het ritme te herstellen, kan medicatie worden gebruikt om de hartslag te vertragen. Dit helpt klachten zoals kortademigheid en vermoeidheid te verminderen.
3. Preventie van bloedstolsels
Omdat atriumfibrilleren het risico op bloedstolsels en een herseninfarct verhoogt, wordt vaak een antitrombotische behandeling aanbevolen. Antistollingsmedicatie, zoals bloedverdunners, wordt hierbij gebruikt. Het risico op bloedingen wordt zorgvuldig afgewogen tegen het voordeel van het voorkomen van een herseninfarct.
Specifieke risicogroepen en aanbevelingen
Voor patiënten met een hoger risico op complicaties, zoals mensen met een eerdere herseninfarct of ernstige hemodynamische instabiliteit, zijn sterke aanbevelingen voor antistollingstherapie van toepassing. Bij patiënten met een lager risico wordt een zwakkere aanbeveling gegeven en vaak gekozen voor een lichtere vorm van behandeling.
Preventie en secundaire preventie
Een groot deel van de zorg voor patiënten met atriumfibrilleren richt zich op secundaire preventie, zoals het verminderen van risicofactoren en het voorkomen van nieuwe episoden. Dit omvat:
- Een gezonde levensstijl met voldoende beweging en een uitgebalanceerd dieet.
- Regelmatige medische controles om de effectiviteit van de behandeling te monitoren.
- Tijdig contact opnemen met een arts bij nieuwe klachten of een verslechtering.
Atriumfibrilleren kan ingrijpend zijn, maar met de juiste zorg en preventieve maatregelen is een goede kwaliteit van leven vaak haalbaar.
Reacties