Leven in Geleende Tijd
Leven in ‘geleende tijd’, extra tijd, de tijd die je hebt gekregen na één of meerdere gebeurtenissen in je leven die ook heel gemakkelijk fataal hadden kunnen aflopen. Bijvoorbeeld het overleven van een hartinfarct, hartstilstand of een risicovolle operatie.
Je hebt je hartinfarct of hartoperatie overleefd. En nu?
Deze ontzettend ingrijpende en levensbedreigende situaties hakken er flink in. Want je hele leven zoals je het leefde staat dan, zoals je je wellicht voor kan stellen, volledig op z’n kop. Vaak verandert er namelijk veel vanaf dat moment. Op allerlei gebieden. Het zijn meestal die situaties die je met beide benen op de grond zetten en je vaak anders tegen dingen aan laat kijken. En je bewuster maken van hetgeen écht belangrijk voor je is.
Je moet vaak veel meer inleveren dan alleen op lichamelijk gebied
Het overleven van één van dit soort life changing gebeurtenissen is natuurljk iets om ontzettend dankbaar voor te zijn. Het had inderdaad ook anders kunnen lopen. Veel mensen die dit overkomt kunnen het namelijk niet meer navertellen.. Toch is je leven zoals je het leefde daarna wel voor een groot deel verleden tijd.
De onbezorgdheid die je voorheen had, de onzekerheid over het functioneren van je lichaam en de angst op herhaling van nieuwe problemen, dat is opeens allemaal nieuw en anders en vaak beangstigend.
Het leven met een hart-of vaataandoening betekent in de meeste gevallen ook dat je flink moet inleveren op heel veel fronten. Niet alleen de lichamelijke beperkingen die de aandoening met zich meebrengt, maar ook in je dagelijks leven zijn veel zaken die eerder ‘normaal’ waren, nu helemaal niet meer zo vanzelfsprekend. Denk bijvoorbeeld aan de impact die het heeft op je partner, kinderen en andere dierbaren. Ook zij maken zich zorgen, zijn zich rot geschrokken en ervaren vaak ook de angst en onzekerheden waar jijzelf mee worstelt. Maar denk ook de basale aspecten, niet of minder kunnen werken. Tijdelijk of blijvend. En de inkomenszekerheid die je daarmee verliest. Niet meer automatisch de dingen kunnen doen die je voorheen deed omdat je met vrijwel alles rekening moet houden of omdat je het qua energie niet meer vol kan houden.
Een weg vinden in jouw “nieuwe normaal”
Veel hartpatiënten leven met deze onzekerheden en angsten maar de diepte van de impact is daarin wel voor iedereen anders. Of je nu wilt of niet; je ontkomt er niet aan dat je afscheid moet nemen van veel dingen die voorheen zo ‘gewoon’ en vanzelfsprekend voor je waren. Maar tóch leren we allemaal, vroeg of wat later, steeds meer onze weg daarin te vinden. De weg in ons ‘nieuwe normaal’ En feitelijk kán je ook niet anders wil je het behapbaar en zelfs weer leuk hebben. Al is dit natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan! Dat kost vaak tijd. Zeker wanneer je face off met de dood nog erg vers is.
Hoe gaan andere hartpatiënten hiermee om?
Dat dit voor een groot deel afhankelijk is hoe je er mentaal mee omgaat blijkt wel uit de reacties van een aantal dames uit de Hart in Shape community, waar ik deze vraag neer legde. Hoe ervaren zij hun ‘extra tijd’ die ze gekregen hebben. Die soms zelfs meerdere keren een kritieke afloop overleefd hebben. En heeft dit hun oogpunt op bepaalde dingen veranderd? Maken zij nu bewustere keuzes? Gezondere keuzes? Maar vooral, hoe maken en houden zij het (weer) leuk en word je weer gelukkig?
“ Focus je op wat je nog wél kan. Pluk de dag en geniet bewuster van de goede momenten”
Margo is een strijder! Ze weet altijd! zo enorm positief te blijven! Ik heb daar veel bewondering en respect voor. Want Margo heeft het ook allesbehalve gemakkelijk. Naast een spieraandoening heeft zij ook zodanig ernstig hartfalen dat ze het transplantatie traject ingaat. Ze is net weer thuis na een wekenlange ziekenhuis opname en 8 uur durende ablatie voor de hartritmestoornissen die opeens ontstonden.
Toch blijft zij praktisch altijd positief en krachtig! Zelfs vanuit haar ziekenhuis bed postte zij dagelijks motiverende berichten op social media. Zelfs haar cardioloog prijst haar hierom en heeft haar gevraagd of ze een buddy wil zijn voor andere hartpatiënten die de diagnose hartfalen hebben gekregen! Margo geeft aan veel bewuster te leven, zich te richten op alles wat ze nog wél kan en geniet zoveel ze kan van haar kleinkinderen, hondjes en de lieve man waar ze net mee is gaan samenwonen.
“ Ik hoor vaak dat hartpatiënten het vertrouwen in hun lichaam kwijt zijn geraakt. Dat heb ik zelf niet. Ook tijdens mijn hartinfarct voelde ik geen angst. Maar ik voelde wel dat mijn klachten absoluut niet goed waren en trok aan de bel. Ook tijdens mijn hartritmestoornis, waarbij ik een hartslag van 270 slagen per minuut had, bleef ik rustig. Ik dacht aanvankelijk dat mijn saturatie meter gewoon kapot was.. Op de huisartsenpost waren ze dan ook totaal verbaasd dat ik niet kortademig en niet in paniek was toen ik ze belde. Een bijna dood ervaring, die ik 10 jaar geleden had toen mijn apparaat het begaf tijdens het duiken op 32 meter diepte en ik zeker wist dat ik niet levend de zee uit zou komen, was een eye opener voor mij. Het werd voor een moment helemaal zwart maar op dat moment ervaarde ik, na de aanvankelijke paniek, een volledige rust. Hierdoor ben ik vanaf dat moment anders in het leven gaan staan. En ook niet bang voor de dood. Ik merk dat ik die rust bij meer dingen heb en dan niet in paniek raak. Ik heb daar heel veel aan en ervaar het meer als een waarschuwing van mijn lichaam dat ik beter voor mijzelf moet zorgen.”
Een paar dagen geleden had ik het hier ook over met mijn vriendin Nicole. Al wandelend met de honden kregen we het over dit onderwerp omdat we dit jaar allebei 50 worden. Ik vroeg haar hoe ze aankeek tegen het ouder worden en hoe zij haar ‘geleende tijd’ ervaarde. Want Nicole is ook een hartpatiënt en heeft net als ik ook al meerder ervaringen gehad waarbij het kiele kiele was..
“ Ik ben mij erg bewust van de extra tijd die ik heb gekregen. En vind het juist een zegen dat ik ouder wordt en ben blij met iedere jaar, iedere dag want dat is niet voor iedereen weggelegd.”
De manier van hóe je ermee omgaat en jouw situatie benadert is heel bepalend
Zelf beleef ik het ook op die manier. Natuurlijk heb ik er ook wel eens flink de balen van dat mijn leven ongewild zo anders is geworden. Dat zullen mijn mede hartgenoten ongetwijfeld ook hebben. Maar hoe je ermee omgaat en hoe je je nieuwe situatie benadert maakt daarin wel het hele verschil. De lichtpuntjes kunnen zien en inderdaad kijken naar mogelijkheden in plaats van de beperkingen.
Het is vaak ook letterlijk een nieuwe kans om, door de bewustwording die het met zich meebrengt, andere, betere keuzes voor jezelf te maken. Je te realiseren wat werkelijk belangrijk voor je is en waar jij de energie die je hebt in wil stoppen.
Van je beperking juist een kracht maken!
Uiteraard is het echt niet gemakkelijk om er iedere dag zo mee om te gaan en is het niet meer dan logisch dat je je baal momenten en off days hebt, zeker wanneer je weer met een terugval te maken krijgt. Dat is logisch en menselijk en ook een gezonde reactie die ook bij het proces hoort! We zijn geen robots en zouden het ook liever anders gezien hebben. Tóch is een juiste mindset en de manier van tegen je nieuwe situatie aankijken wel heel bepalend voor het leuker, prettiger en gezonder leven met je hartaandoening.
De lichtpuntjes en mogelijkheden zien en bepaalde dingen die ooit belangrijk leken, misschien nu meer op de juiste waarde kunnen inschatten. Je niet te laten leiden door angst en stress en je kan blijven genieten van de dingen en mensen die écht belangrijk voor je zijn met misschien wel meer bewustzijn en gezondere keuzes daarin dan voorheen! En dat is ook beter voor je hart!
Wil reageren op deze post of net als Margo, Martien en Nicole vertellen over dit onderwerp? Of heb jij tips die voor jou goed werken en wil je die delen? Laat dan een reactie achter onder deze blog.
*Word ook lid van de lotgenoten community van Hart in Shape*
“There is no ‘right’ time. There is just time and what you choose to do with it ⏰
