Wat is het WPW-syndroom en hoe erfelijk is het?

Oorzaken, symptomen en diagnose van het WPW-syndroom

Oorzaken van het WPW-syndroom

Het WPW-syndroom is een aandoening die vaak aanwezig is bij de geboorte en valt onder de categorie van aangeboren hartafwijkingen. De oorzaak van dit syndroom is een extra elektrische verbinding in het hart, bekend als een accessoire bundel, zoals de bundel van Kent. Deze afwijking zorgt ervoor dat de elektrische prikkels die normaal gesproken in een gecontroleerde volgorde door het hart lopen, worden omgeleid of versneld. Dit kan leiden tot hartritmestoornissen, vooral tachycardie, waarbij de hartslag veel sneller is dan normaal. Hoewel het WPW-syndroom op zichzelf kan voorkomen, wordt het soms geassocieerd met erfelijke hartziekten, waaronder bepaalde vormen van cardiomyopathie.

Symptomen en klachten

Een van de meest herkenbare symptomen van het WPW-syndroom is een snelle hartslag, die plotseling kan beginnen en eindigen. Dit kan gepaard gaan met een licht gevoel in het hoofd, kortademigheid, een onregelmatige hartslag, en in sommige gevallen zelfs een gevoel van angst of paniek. In zeldzame, maar ernstige gevallen, kan het leiden tot een verhoogd risico op plotse hartstilstand, vooral bij mensen met een andere onderliggende hartziekte.

Symptomen kunnen variëren afhankelijk van de leeftijd en de ernst van de aandoening. Bij jongere kinderen kan het soms moeilijk zijn om de symptomen te herkennen. Volwassenen en oudere mensen kunnen last hebben van hartkloppingen en zich zwak of duizelig voelen. Een elektrofysiologisch onderzoek, uitgevoerd door een specialist, is vaak nodig om de specifieke kenmerken van de extra bundel en de prikkels in kaart te brengen.

Diagnose stellen: hoe gaat dat?

Het diagnosticeren van het WPW-syndroom begint meestal met een lichamelijk onderzoek en een elektrocardiogram (ECG), waarbij de elektrische activiteit van het hart wordt gemeten. Dit kan helpen om de kenmerkende afwijkingen te detecteren die wijzen op een extra verbinding. Voor een meer gedetailleerde beoordeling kan een elektrofysiologisch onderzoek nodig zijn, waarbij de arts de elektrische impulsen en de route van de prikkels in het hart in kaart brengt.

Bij het vermoeden van een erfelijke component kan een klinisch geneticus worden ingeschakeld om te onderzoeken of er een verband is met andere erfelijke hartritmestoornissen of aangeboren afwijkingen. Een genetisch consulent kan ook worden betrokken om familieleden te informeren over het mogelijke risico en om erfelijkheidsonderzoek te bespreken.

Behandelingen en mogelijkheden

De behandeling van het WPW-syndroom is afhankelijk van de ernst van de symptomen en de frequentie van de hartritmestoornissen. Voor sommige mensen is een behandeling met geneesmiddelen voldoende om de hartslag onder controle te houden. Dit kan het risico op complicaties verminderen en de symptomen beheersen. Echter, in gevallen waar medicatie niet effectief is of bij ernstige klachten, kan een ablatie worden overwogen. Dit is een procedure waarbij de extra bundel met behulp van radiofrequente energie wordt uitgeschakeld, wat in veel gevallen tot een succesvolle behandeling leidt.

Ablatie wordt vaak beschouwd als een veilige en effectieve methode, vooral bij patiënten die in aanmerking komen voor deze behandeling. Andere vormen van behandeling kunnen ook worden besproken, afhankelijk van de individuele omstandigheden en leeftijd van de patiënt.

Het WPW-syndroom en andere hartritmestoornissen kunnen een impact hebben op het dagelijks leven, maar met de juiste diagnose en behandeling is het vaak goed beheersbaar. Het is belangrijk om je goed te laten informeren door specialisten, zoals een verpleegkundig specialist of een arts gespecialiseerd in erfelijke hartziekten, om zo de beste zorg en begeleiding te ontvangen.