Hartpompfunctie 15 procent

Wat betekent een hartpompfunctie van 15 procent en hoe wordt het veroorzaakt?

Een hartpompfunctie van 15 procent wijst op ernstig hartfalen. Dit betekent dat het hart slechts een klein deel van het bloed dat zich in de linker hartkamer bevindt, effectief rondpompt. De medische term voor dit percentage is ejectiefractie. Normaal gesproken ligt deze waarde tussen de 50 en 70 procent, wat betekent dat het hart voldoende kracht heeft om bloed naar de rest van het lichaam te sturen. Bij een waarde van 15 procent is dit vermogen ernstig verminderd, wat leidt tot grote beperkingen in het dagelijks leven.

Oorzaken van een verminderde hartpompfunctie

De oorzaken van een hartpompfunctie van 15 procent zijn divers en kunnen variëren van acute schade tot chronische aandoeningen:

1. Hoge bloeddruk (hypertensie): Langdurige hoge bloeddruk kan de hartspier overbelasten en uiteindelijk verzwakken.
2. Hartinfarct: Schade aan de hartspier door een hartinfarct kan de pompkracht van het hart permanent verminderen.
3. Vochtophoping: Extra vocht in het lichaam zorgt voor een hogere belasting van het hart, wat bijdraagt aan de verzwakking van de pompfunctie.
4. Chronische aandoeningen: Aandoeningen zoals diabetes en chronische nierziekten verhogen het risico op hartfalen door invloed op de bloedvaten en het metabolisme.
5. Stijve of beschadigde hartwanden: Deze aandoeningen kunnen het hart minder flexibel maken, wat de efficiëntie van het pompen verlaagt.

Symptomen van een lage hartpompfunctie

Een lage hartpompfunctie heeft een grote impact op de kwaliteit van leven en veroorzaakt verschillende symptomen, waaronder:

• Kortademigheid: Dit kan verergeren bij inspanning of zelfs in rust, vooral als men plat ligt. Dit wordt veroorzaakt door vochtophoping in de longen.
• Ophoping van vocht (oedeem): Zwelling in de benen, enkels en soms in de buik door vochtretentie.
• Vermoeidheid en zwakte: Door een verminderde bloedtoevoer krijgen spieren en organen onvoldoende zuurstof en voedingsstoffen.
• Algemeen ongemak: Dit kan variëren van een gevoel van benauwdheid tot een verlies van eetlust en misselijkheid.

Diagnose van hartpompfunctie van 15 procent

Het vaststellen van een verminderde hartpompfunctie begint vaak met een lichamelijk onderzoek en het verzamelen van medische voorgeschiedenis. Daarnaast worden verschillende diagnostische tests uitgevoerd, waaronder:

1. BNP-bepaling: Een bloedtest die het niveau van het hormoon BNP meet. Hoge waarden wijzen vaak op hartfalen.
2. Beeldvorming: Echocardiografie is een standaardmethode om de ejectiefractie te meten en de structurele gezondheid van het hart te beoordelen.
3. Hartmonitoring: Dit omvat tests zoals een ECG om elektrische signalen van het hart te analyseren.
4. Lichamelijk onderzoek: Hierbij worden tekenen zoals oedeem en onregelmatige hartslagen gecontroleerd.

Behandelmethoden voor een hartpompfunctie van 15 procent

Bij een lage hartpompfunctie is het belangrijk om de behandeling af te stemmen op de ernst van de aandoening en de individuele behoeften van de patiënt.

1. Medicamenteuze therapieën: Medicijnen zoals bètablokkers en ACE-remmers worden vaak voorgeschreven om de hartbelasting te verminderen en de bloeddruk onder controle te houden. Diuretica helpen bij het afvoeren van overtollig vocht.
2. Levensstijlveranderingen: Het volgen van een hartgezond dieet, zoals een zoutarm dieet, en het vermijden van grote hoeveelheden alcohol en tabak is van cruciaal belang.
3. Langdurige monitoring: Thuismeten van bloeddruk en gewicht kan helpen om veranderingen vroegtijdig op te merken en complicaties te voorkomen.
4. Geavanceerde therapieën: Bij ernstige gevallen kunnen apparaten zoals pacemakers of implanteerbare cardioverter-defibrillatoren (ICD’s) nodig zijn. In de terminale fase kan een harttransplantatie de laatste optie zijn.

Belang van vroegtijdige signalering

Het herkennen van de vroege symptomen van een lage hartpompfunctie is essentieel om verdere achteruitgang te voorkomen. Patiënten met hartfalen moeten alert zijn op tekenen zoals toename van kortademigheid, gewichtstoename door vochtophoping en verhoogde vermoeidheid. Regelmatige controles en een goede communicatie met de zorgverlener zijn van groot belang voor een effectieve behandeling en een betere kwaliteit van leven.