Linker bundeltakblok symptomen: een uitgebreide introductie

Oorzaken, klachten en varianten van een linker bundeltakblok

Een linker bundeltakblok (LBTB) kan verschillende oorzaken hebben. Vaak is het niet een op zichzelf staand probleem, maar een signaal van een onderliggende hartaandoening. Een van de meest voorkomende oorzaken is coronairlijden, een aandoening waarbij de bloedtoevoer naar de hartspier verminderd is door vernauwde kransslagaders. Dit kan leiden tot zuurstoftekort (nauwelijks zuurstof) in het hart, wat de elektrische geleiding beïnvloedt. Andere mogelijke oorzaken zijn een verzwakte hartspier, ook wel cardiomyopathie genoemd, en hypertensie (hoge bloeddruk), die de structuur van het interventriculaire septum, het tussenschot tussen de twee hartkamers, kan veranderen.

Symptomen van een LBTB variëren. Veel patiënten zijn asymptomatisch, maar als klachten optreden, kunnen deze bestaan uit kortademigheid, een verminderd uithoudingsvermogen en soms pijn op de borst. De reden hiervoor is dat de linkerhartkamer niet optimaal functioneert en minder efficiënt bloed door het lichaam pompt. Dit leidt tot een verminderde zuurstoftoevoer naar de spieren en organen, wat inspanningsklachten kan veroorzaken. In zeldzamere gevallen kan een LBTB bijdragen aan plotse hartdood, vooral wanneer het samengaat met andere ernstige aandoeningen, zoals een fasciculair blok of bifasciculair blok.

Diagnose en gebruikte criteria

De diagnose van een linker bundeltakblok wordt meestal gesteld met behulp van een ECG. Dit meet de elektrische activiteit van het hart en toont specifieke afwijkingen die kenmerkend zijn voor een LBTB. Een van de belangrijkste kenmerken op een ECG is een breed QRS-complex (langer dan 120 milliseconden), dat in de laterale afleidingen vaak afwijkingen laat zien. De precordiale afleidingen (V1 tot V6) laten vaak een patroon zien dat wijst op een verlate activatie van de linkerhartkamer. De European Society of Cardiology en andere richtlijnen gebruiken specifieke criteria voor het diagnosticeren en beoordelen van een LBTB.

Bij patiënten met een LBTB kan een ST-segment afwijking optreden, zoals een ST-segment iso-elektrisch of geëleveerd in afleiding V1 of V2. Dit kan duiden op onderliggende coronaire problemen of myocardiale schade. Een bekend hulpmiddel voor de beoordeling van acute coronaire syndromen bij LBTB is het Sgarbossa-criteria, dat helpt om myocardinfarcten te identificeren bij patiënten met een pre-existente LBTB. Deze criteria kijken naar specifieke patronen in de ECG-afleidingen, waaronder afwijkingen in afleiding II en repolarisatie in afleiding AVL.

Varianten en prognose

Een LBTB kan compleet of incompleet zijn. Bij een incompleet trifasciculair blok zijn niet alle bundeltakken volledig geblokkeerd, wat mogelijk minder ernstige gevolgen heeft. Echter, een compleet LBTB kan wijzen op een slechtere prognose, vooral bij patiënten die al andere vormen van hartziekte hebben. Onderzoek naar de activatie van het septum vanuit de rechter bundeltak laat zien dat de vertraging van de activatie in een LBTB invloed heeft op de coördinatie van de hartslag, wat een negatieve impact kan hebben op de algehele hartfunctie.

Het evalueren van de ernst van een LBTB en het risico van bijkomende complicaties, zoals coronary occlusions, is essentieel voor een goed behandelplan. Soms wordt aanvullend onderzoek zoals een echocardiogram of MRI uitgevoerd om de structuur en functie van het hart verder te beoordelen. In sommige gevallen kan een hartkatheterisatie noodzakelijk zijn om de toevoer van zuurstof naar de hartspier te controleren en mogelijke blokkades te identificeren.

Behandeling van een linker bundeltakblok hangt af van de onderliggende oorzaak en de mate waarin het de hartfunctie beïnvloedt. Medicijnen die de hartbelasting verminderen en de bloeddruk verlagen, worden vaak ingezet. Bij ernstige vormen, vooral bij patiënten met hartfalen, kan een pacemaker worden geïmplanteerd om de synchronisatie van de hartkamers te verbeteren en het risico op complicaties te verminderen.