[elja]

Een weg zoeken op een onbekend pad is een uitdaging. Vooral omdat bij mij het beeld zo grillig is. Mijn geluk zit in het feit dat ik een positief ingesteld persoon ben en kan genieten van de kleine dingen, zoals nu de bloesum van ontsprongen lente. Het lastige is dat ik niet een eenduidig antwoord heb op hoe om te gaan met de grilligheid. Ik noem het bonusdagen, of zelf een enkele keer een bonusweek, als ik mij “heel goed” voel. Op dit moment zijn twee dagdelen lesgeven het enige wat lukt en dan ’s ochtends. ‘S ochtends heb ik nog redelijk energie om het één en ander op te pakken. Altijd startend met wandeling met de hond. ‘S middags op de bank podcast luisteren en soms in slaap vallend Bij goede dagen extra loopje met hond. Sporten (medisch fitness) gaat ene week beter dan andere. Met name de druk op de borst, volle bovenbenen en kortademigheid maken soms niet makkelijk en dan ook het feit dat ik niet echt een rem heb. Als ik mij goed voel “vergeet ik” dat ik ziek ben en neem direct teveel hooi op mijn vork. Voel mij daardoor ook niet direct minder energiek. De reactie komt pas 1 of 2 dagen later.

Om 19.30 is mijn tank helemaal leeg en kies ik ervoor om op bed tv te gaan kijken.

Als dit jaar duidelijk is of ik deels arbeidsongeschik verklaart wordt hoop ik meer rust te vinden door de duidelijkheid en hoop ik op zoek naar een nieuwe invulling en nieuwe dromen op mijn pad gaan en mogen komen.

Door te genieten van wat ik wel heb en hopend dat de tijd, qua energie mijn vriend gaat worden, blijf ik zoeken. Maar dat het een nieuwe weg is met vele hobbels en bobbels is een feit.