Aangemaakte forumantwoorden

  • dorry

    Lid
    05/05/2025 bij 12:01 in antwoord op: Voorstellen

    Ja dat heb ik zeker. Hoop dat er wat verder ingegaan wordt op de aandoening. Bijv. de oorzaak en behandeling. Het geeft me zoveel beperkingen nu. Moet aan alle kanten hulp inschakelen…

  • dorry

    Lid
    05/05/2025 bij 11:44 in antwoord op: Voorstellen

    Hoi Debbie,

    Je hebt inderdaad veel geluk gehad met de allertheid van je huisarts. Ik heb jaren rondgelopen met steeds erger wordende klachten en er werd me verteld dat het psychisch was. Ik stond op het punt om te beginnen met een revalidatietraject om te leren omgaan met mijn niet bestaande pijn en vermoeidheidsklachten. Daarvoor moest ik stoppen met het zoeken naar een medische oorzaak want die was er niet zeiden ze. Gelukkig was ik eigenwijs en zocht door. Een week later lag ik op de hartbewaking waar de behandelend cardioloog mijn vermoeden bevestigde: coronaire vaatdysfunctie. Twee maanden later kon ik pas terecht bij een cardioloog gespecialiseerd in het vrouwenhart. Die bevestigde mijn vermoeden en had nog nooit zo’n ernstig geval meegemaakt. Ben nu al 7 maanden bezig met verdere onderzoeken en de medicatie helpt iets. De functietest moet ik nog krijgen, de wachtlijsten zijn gigantisch. Mijn baan ben ik inmiddels kwijt, volgens de cardioloog kan ik nooit meer werken. Het lukt me niet eens om 50 meter te lopen.

    Heel veel sterkte!

  • dorry

    Lid
    06/04/2025 bij 21:34 in antwoord op: Hoe ga jij om met de diagnose coronaire vaatdysfunctie?

    Ik weet het pas officieel vier maanden maar de jaren daarvoor kreeg ik steeds meer klachten. Omdat ik telkens weggestuurd ben en uiteindelijk een revalidatietraject in moest om te leren omgaan met mijn pijn en vermoeidheid zonder lichamelijke oorzaak, ben ik heel blij dat nu eindelijk wel duidelijk is wat ik heb. Ben in t verleden al veel kwijt geraakt hierdoor; mijn bedrijf, relatie, huis, geld…

    Inmiddels zit ik al maanden thuis, werken kan en mag niet meer van de cardioloog. Lopen lukt vaak maar 50 meter, hulp in huis, rolstoel voor uitstapjes buitenshuis. Kortom, mijn hele leven is veranderd. Daar word ik soms erg moedeloos van. Boosheid is er ook door al die jaren dat mij (en mijn naasten) is gezegd dat het tussen mijn oren zit. Inmiddels heeft de huisarts excuses aangeboden maar wat ik verloren ben krijg ik nooit meer terug. Die onmacht dat mensen je niet geloven…vreselijk.

    Ik hoop dat er nog wat verbetering komt….

    Xxx D.