[Ciska]

Ik heb de functietest wel gedaan, maar het is me vies tegen gevallen.

Normaal krijg je 4x het stofje toegediend voor de vaatspasmes, maar na de 3e keer een VF ( <b style=”font-family: inherit; font-size: inherit; -webkit-text-size-adjust: 100%;”>ventrikelfibrilleren) gekregen, gelukkig is mijn hart vanzelf weer goed gaan kloppen.

<b style=”font-family: inherit; font-size: inherit; -webkit-text-size-adjust: 100%;”>Gelukkig waren ze allemaal heel meegaand en er werd precies verteld wat ze gingen doen.

<b style=”font-family: inherit; font-size: inherit; -webkit-text-size-adjust: 100%;”>Maar ben alsnog wel blij dat ik de test heb laten doen, heb nou wel duidelijkheid dat ik spasmes heb in de grote vaten.

[Ciska]

Ik had 18 december 2023 m’n eerste aanval van coronaire vaatspasmes.

Ik dacht dat ik een infarct had.

Maar omdat m’n vaten schoon waren, werd er eigenlijk meteen gedacht aan vaatspasmes.

April 2024 is dit bevestigd middels de functietest, dat ik spasmes heb in de grote vaten.

Gelukkig een snelle diagnose

[Ciska]

Dat is nog wel een pittig dingetje.

Ben wel blij dat het beestje een naam heeft, maar het is en blijft moeilijk.

Het idee dat je toch hartpatiënt bent, kwam wel hard binnen.

In het dagelijks leven, loop je toch geregeld tegen dingen aan, die niet meer zo gaan als voorheen.

Waar ik voorheen met gemak dingen kon doen en t nou maar de vraag is of t überhaupt lukt, dat vind ik echt lastig en confronterend.

In mijn geval de vermoeidheid, conditie die achteruit gaat, de angst, klachten die erbij horen, onbegrip en ga zo nog maar even door.

Hoe ik ermee omga, tja, dat verschilt echt per dag.

Maar bewust of onbewust, blijft het door je hoofd spoken, je kan een aanval krijgen, maar wanneer.. .

Probeer het wel een plekje te geven, maar dat gaat echt met upps en downs, helaas.

[Ciska]

Ik voel me soms echt onbegrepen, ze ‘zien’ niks aan de buitenkant.

Dus het is makkelijk voor een buitenstaander om te zeggen, het valt wel mee toch?

Dit merk ik bij vrienden, collega’s, mensen uit de medische sector, die denken er toch makkelijk over.

Maar wat ik dagelijks voel, vermoeidheid, druk op de borst, steken op de borst, de angst voor een aanval, dat voelen hun niet.

Gelukkig maar, anders hadden ze wel anders gepiept.

Maar onbegrip is heel confronterend, ze trekken snel hun eigen conclusies, ze verklaren je voor gek en vinden dat je je aanstelt.

Maar heb geleerd om naar m’n eigen lichaam te luisteren, heb goeie en helaas ook slechte dagen, maar so be it.

Maar het is en blijft een dingetje..