-
👥 Hoe ga je om met onzichtbare klachten?
Niet alle klachten bij een hartaandoening zijn van buiten te zien. Vermoeidheid, hartkloppingen, concentratieproblemen of angst zijn voor anderen vaak onzichtbaar — en dat kan tot onbegrip, frustratie of eenzaamheid leiden.
Hoe ga jij om met die onzichtbare klachten? Leg je het uit aan je omgeving, of hou je het liever voor jezelf? En hoe vind je de balans tussen je grenzen aangeven en “gewoon doorgaan”?
In dit forumonderdeel delen we herkenbare situaties en manieren om om te gaan met wat niet zichtbaar is, maar wél echt impact heeft. 💬
Goed om te weten: alle informatie in onze forums is alleen zichtbaar voor geregistreerde gebruikers en zal nooit worden gedeeld buiten Hart in Shape. Je kunt dus in alle vertrouwen jouw ervaringen delen.
-
3 Reacties
-
Het geeft soms best wat onbegrip van mijn familie, vrienden en collega’s. Je blijft je vaak maar moeten verantwoorden en uitleg geven. Dat kost behoorlijk wat energie. Ben benieuwd hoe anderen hiermee omgaan.
-
Vorige week (10 november) is er bij mij middels een rechter hartkatherisatie onzichtbaar hartfalen (HFpEF met post capillaire pulmonale hypertensie) gediagnosticeerd. Het heet onzichtbaar hartfalen, maar het voelt ook onzichtbaar. Mijn prognose is, ook mede door auto-imuunziektes, onzeker. Ik voel me natuurlijk onzeker over, nu na anderhalve week landt het en merk ik dat ik het weer bij me begin te houden. Het heeft ook 7 jaar geduurd dat mijn spierziekte Neuralgische Amyotrofie gezien en gediagnosticeerd werd.
Ervaar jij dit ook zo Jennifer?
-
-
Hoi,
Ik heb vorige jaar een Minoca infarct(je) gehad en uit de functietest bleek coronaire vaatdysfunctie. Dit gaat bij mij gepaard met vermoeidheid, verhoogde gevoeligheid voor prikkels en is daarnaast ook heel grillig. De ene dag kan ik goed vooruit en de andere dag hang ik op de bank en komt er weinig uit mijn handen. Ook hier niet aan de buitenkant te zien. Ik ben vanaf het begin heel open geweest naar anderen over mijn vermoeidheid. Ik leg uit hoe het voor mij voelt. Ik zeg dan: ‘Mijn lijf is net een kapotte batterij. Ik begin de dag met een kwart batterij, die heel snel leeg loopt en heel langzaam weer oplaad. Hierdoor lijken mensen in mijn omgeving het ook beter te snappen. In mijn werk heb ik aangegeven dat ik op tijd een rust moment nodig heb en daar is gelukkig begrip voor. Hierdoor kan ik een hele dag werken ondanks mijn vermoeidheid, dit zij mij anders niet lukken. Daarnaast ga ik in overleg met collega’s, overleg met grotere groepen uit de weg vanwege de hoeveelheid prikkels. Dit leidt namelijk tot een hevige hoofdpijn en concentratieverlies.
Mijn hartaandoening maakt dat ik goed mijn grenzen moet bewaken omdat ik anders (naast de altijd aanwezige vermoeidheid en prikkelgevoeligheid) weet dat de klachten van pijn op de borst en benauwdheid gaan komen. Bij mij komen de klachten namelijk niet tijdens activiteiten maar daarna. Dat kan binnen een paar uur zijn, of bijvoorbeeld pas in de avond of volgende ochtend.
Hoop dat je hier iets aan hebt. Volg jouw eigen gevoel en doe vooral wat bij jou past. Sterkte
🍀
Meld u aan om te kunnen reageren.