Wat is ventriculaire tachycardie

Oorzaken en klachten van ventriculaire tachycardie

Ventriculaire tachycardie (VT) ontstaat wanneer de elektrische activiteit in de onderste hartkamers (ventrikels) verstoord raakt. Dit zorgt voor een te snelle hartslag, waardoor het hart minder effectief bloed door het lichaam pompt. De oorzaken en symptomen variëren per persoon en situatie, maar sommige patronen zijn goed te herkennen.

Oorzaken van ventriculaire tachycardie

1. Ischemische hartziekte

Een van de belangrijkste oorzaken van VT is schade aan het hart door een eerder hartinfarct. Dit kan littekenweefsel achterlaten dat de elektrische signalen in het hart verstoort.

2. Niet-ischemische cardiomyopathieën

Bij sommige mensen is er sprake van een structurele hartaandoening, zoals dilaterende of hypertrofische cardiomyopathie. Deze aandoeningen vergroten het risico op onregelmatige elektrische prikkels.

3. Erfelijke hartaandoeningen

Erfelijke aandoeningen zoals het lange QT-syndroom of aritmogene rechterventrikel cardiomyopathie kunnen de elektrische functie van het hart verstoren. Dit type ritmestoornis komt vaak op jongere leeftijd voor.

4. Elektrolytstoornissen

Een onbalans in elektrolyten, zoals een tekort aan kalium of magnesium, kan leiden tot ventriculaire ritmestoornissen. Dit komt vaak voor bij uitdroging of bij gebruik van bepaalde medicijnen.

5. Medicatie of andere triggers

Sommige medicijnen, zoals middelen tegen hartritmestoornissen, kunnen paradoxaal genoeg VT veroorzaken. Ook stress, alcoholgebruik en ernstige infecties kunnen als trigger werken.

Symptomen van ventriculaire tachycardie

VT kan zich op verschillende manieren uiten, afhankelijk van de ernst en de duur van de ritmestoornis. Veel voorkomende klachten zijn:

• Hartkloppingen: Een onaangenaam gevoel van een snelle, bonzende hartslag.
• Duizeligheid of een licht gevoel in het hoofd: Door een verminderde bloedtoevoer naar de hersenen.
• Kortademigheid: Vooral tijdens inspanning.
• Pijn op de borst: Dit kan wijzen op zuurstoftekort in de hartspier.
• Bewustzijnsverlies: In ernstige gevallen kan VT leiden tot flauwvallen of een hartstilstand.

Diagnostische processen

Het vaststellen van VT vereist zorgvuldig onderzoek. Enkele veelgebruikte methoden zijn:

• Elektrocardiogram (ECG): Dit is de eerste stap om de elektrische activiteit van het hart te meten. VT heeft een kenmerkend patroon dat zichtbaar wordt op het ECG.
• Holtermonitoring: Dit apparaat registreert de hartslag gedurende 24 uur of langer, wat helpt om voorbijgaande ritmestoornissen vast te leggen.
• Elektrofysiologisch onderzoek: Hierbij worden via dunne draden in het hart elektrische prikkels opgewekt om de exacte oorzaak van de ritmestoornis te lokaliseren.
• Event recorder: Dit draagbare apparaat wordt gebruikt om ritmestoornissen te registreren op momenten dat de klachten optreden.

Behandelopties

Afhankelijk van de oorzaak en ernst van VT zijn er verschillende behandelingen mogelijk:

• Medicijnen: Medicatie zoals bètablokkers of anti-aritmische middelen kan helpen om de hartslag onder controle te houden.
• Elektrische cardioversie: Dit is een procedure waarbij een elektrische shock wordt toegediend om het hartritme te herstellen.
• Katheterablatie: Bij deze techniek wordt een klein deel van het hartweefsel dat de ritmestoornis veroorzaakt, uitgeschakeld met behulp van verhitting.

Leven met ventriculaire tachycardie

Hoewel VT een ernstige aandoening is, kunnen veel patiënten met de juiste behandeling een normaal dagelijks leven leiden. Het is belangrijk om triggers zoals stress en overmatige alcoholconsumptie te vermijden en regelmatig medische controles te ondergaan. Voor mensen met een verhoogd risico kan een implanteerbare cardioverter-defibrillator (ICD) worden geplaatst, die levensbedreigende ritmestoornissen automatisch corrigeert.

Door de combinatie van medische zorg, een gezonde leefstijl en inzicht in je aandoening is het mogelijk om de impact van VT op je leven te minimaliseren en complicaties te voorkomen.