[Anita]

Hallo Allemaal,

Mijn naam is Anita, 62 jaar, getrouwd met Jacqueline, heb een enorme liefde voor dieren (waarvan honden in het bijzonder) en ben geruime tijd werkzaam geweest in de financiële wereld. Echter na het behalen van mijn bachelor in de GGZ heb ik een carrièreswitch gemaakt en de laatste jaren van mijn werkzame leven met veel plezier gewerkt in de psychiatrie. Helaas laten mijn klachten het tot mijn grote verdriet nu niet meer toe om te werken en heb ik een IVA uitkering.

Op mijn 47e kreeg ik voor het eerst te maken met hart- en vaatziekte en belande met een fors herseninfarct in het Radboudumc. Mede door de uitstekende begeleiding en behandeling van de afdeling neurologie en de daar werkzame specialistische verpleegkundige, is het toen naar twee jaar gelukt om weer een volledig”normaal” functionerend leven te leiden. Met werk, hobby’s, sociale contacten, studies, vrijwilligerswerk ect.

Totdat ik nu zo’n 6 jaar geleden vreemde, vage maar ook best heel invaliderende klachten kreeg. Pijn aan mijn armen, kaak, schouderbladen, hoge bloeddruk, hartkloppingen en vooral dodelijke vermoeidheid. Door mijn huisarts werd, na diverse cardiologische onderzoeken die geen afwijkingen lieten zien, uiteindelijk de conclusie een Burn -Out en in een later stadium een angst- en paniekstoornis getrokken. Ondanks het feit dat ik mijzelf daar niet in herkende en twijfelde aan de juistheid hiervan ben ik hier uit pure wanhoop toch maar in meegegaan en is de behandeling daar op ingestoken. Deze heeft uiteraard niet geleidt tot verbetering van de klachten!

Echter zo’n 2,5 jaar geleden belande ik na weer een hevige pijnaanval op de eerste harthulp van het RadboudUMC. Daardoor kwam ik na ontslag poliklinisch onder behandeling van een zeer pientere arts assistent (dokter Yaksh) die onder supervisie werkte van dokter Peter Damman. Dankzij deze twee artsen is het “balletje” flink gaan rollen en heb ik diverse uitgebreide onderzoeken met o.a. een hartkatheterisatie gehad. Het was de bedoeling om tijdens de katheterisatie de functie test uit te voeren, maar omdat bleek dat ik toch een flinke vernauwing in de kransslagader had is er op dat moment voor gekozen te dotteren en een stent te plaatsen. Omdat mijn klachten niet verdwenen en de ingreep leidde tot wat complicaties en een ziekenhuisopname, heb ik daarna in overleg met dokter Damman besloten niet meer voor de functietest te gaan maar in te steken op behandeling met medicatie voor microvasculaire coronaire disfunctie. En omdat deze tot op redelijke hoogte goed aanslaan is dit dan ook de diagnose geworden.

Uiteraard heb ik net als vele van onze lotgenoten nog best een weg te gaan voor wat betreft acceptatie, juiste combinatie vinden van medicijnen en hoe om te gaan met mijn beperkingen.

Ik hoop dan ook op dit platform te kunnen leren van anderen, informatie en begrip te vinden.

Vriendelijke groet ( en excuses voor het lange epistel )

Anita